Stel, je ontmoet je levenspartner en wenst je lief en leed voor de rest van je leven te delen. Na een paar jaar is het voor jou duidelijk: je vraagt je partner ten huwelijk. Hij of zij is op slag verkocht en beantwoordt je verzoek met een volhartige “Ja!”. Je weet met je geluk geen weg.
Een paar maanden later sta je ’s morgens op met een troebele vlek in je gezichtsveld. Je tracht zo goed en zo kwaad als mogelijk om de onscherpte weg te pinken. Maar de vlek volhardt. Een paar maanden later is de vlek zo groot geworden dat je niets duidelijk kan zien. Tot overmaat van ramp merk je hetzelfde fenomeen op in je andere oog.
Je deelt je leed met je partner. Die heeft even tijd nodig om de informatie te verwerken. Jullie leven beide in armoede. Wat als je blind blijft? Dan moet je partner zorgen voor de inkomsten, de kinderen én het huishouden. Een onhoudbare situatie.
Dát is de zware impact die cataract heeft op een mensenleven in ontwikkelingslanden.
Deze oogziekte dompelt je langzaam in een dikke mist, waardoor je niet langer goed kan zien en je afgesloten wordt van de wereld. In Rwanda is bijna één oogpatiënt op twee getroffen door deze ziekte.
Het overkwam Herman uit het dorpje Rebero in Rwanda. Een vriendelijke man van 41, die, net als zijn drie zussen, had gehoopt om een gezin te kunnen starten. Herman is al drie jaar blind door cataract. Hij leeft nu noodgedwongen bij zijn oudste zus en helpt haar zo goed als hij kan met het huishouden. Dit is niet het leven waar hij op had gehoopt. Hij kan nergens meer heen. Herman versmacht in liefdesverdriet. Hij begrijpt zijn ex-partner en zou niet anders willen dan opnieuw te kunnen zien.
Nieuwe hoop
Thuis bij zijn oudere zus speelt een radiospot. Mensen die niet kunnen zien, mogen zich naar het ziekenhuis in Rwamagana begeven voor een diagnose. Het ziekenhuis is maar 24 kilometer ver. Zijn zus aarzelt geen seconde en begeleidt hem naar de kliniek.
Een verpleegkundige stelt cataract vast in beide ogen. Hij verwijst Herman door naar het Kabgayi oogziekenhuis. Zo’n 100 kilometer van Rwamagana. Maar Herman kan zich die reis niet veroorloven. Hij besluit om, op de tast, bij dorpsgenoten en vrienden aan te kloppen. Ze verzamelen voldoende geld om Hermans tocht te financieren.
Kabgayi Eye Unit biedt soelaas
Eenmaal aangekomen in het Kagayi oogziekenhuis krijgt Herman een warm ontvangst. Hij wordt op zijn gemak gesteld en wordt de dag zelf geopereerd aan zijn eerste oog. Een dag later volgt zijn tweede oog. De derde dag stapt de behandelende arts, Dr Tuyisabe, de kamer van Herman binnen. Hij heeft goed nieuws: de operatie is geslaagd. Herman zit nu rechtop in zijn bed. Hij kan niet stoppen met glimlachen. Morgen, wanneer hij terug in zijn dorp is, zal hij zijn beminde opnieuw ten huwelijk vragen.
Met 52 euro maakt een relatief eenvoudige operatie een wereld van verschil in het leven van mensen zoals Herman. Doe een gift.
